- 19
- 0
Paspayı, betonarme yapı elemanlarında kullanılan donatıların (çelik çubukların) dış ortamla doğrudan temasını engelleyen, betonun içinde kalan koruyucu örtü kalınlığına verilen isimdir. Teknik olarak paspayı, beton yüzeyi ile en dıştaki donatının dış yüzeyi arasındaki dik mesafedir.
TS 500 (Türk Standardı) paspayını şöyle tanımlar:
“Donatıyı çevreleyen ve onu dış etkilerden koruyan en dış beton tabakası.”
Paspayı, görünmeyen ama hayati bir yapısal öğedir. Korozyona karşı koruma, yangın dayanımı, mekanik tutunma ve dayanıklılık açısından yapının uzun ömürlü olmasında kilit rol oynar.
İnşaat literatüründe “paspayı” terimi çoğu zaman “beton örtüsü” (cover) ile eş anlamlı gibi kullanılsa da, teknik olarak küçük farklar vardır:
Terim | Tanım |
---|---|
Paspayı | Donatı ile beton yüzeyi arasındaki mesafe |
Beton Örtüsü | Betonarme elemanın dışındaki tüm beton kalınlığı |
Yani, tüm örtü paspayı değildir; örneğin mantolama yapılmış bir dış cephede paspayı sabit kalsa da dış örtü kalınlığı artmış olabilir.
Donatılar betonun içinde yer almasına rağmen, yapıların dış ortamda çeşitli çevresel etkilere (nem, su, karbon dioksit, klor, sıcaklık değişimleri) maruz kalması donatıları da etkiler. Eğer paspayı yeterince kalın değilse, bu etkiler kısa sürede donatıya ulaşır ve korozyon başlar.
Korozyona uğrayan donatı şişer, hacmi artar, betonu çatlatır ve taşıyıcı sistemin zayıflamasına yol açar.
Bu değer, yapı elemanının bulunduğu ortama, eleman tipine ve yer aldığı pozisyona göre değişir. Aşağıda TS 500’e göre bazı örnekler verilmiştir:
Yapı Elemanı | Ortam | Gerekli Minimum Paspayı Kalınlığı |
---|---|---|
Kolon | İç mekan | 20 mm |
Kiriş | Dış mekan | 30 mm |
Perde Duvar | Toprakla temaslı | 40 mm |
Temel | Sürekli nemli ortam | 50 mm |
Donatı kısa sürede oksitlenir → Korozyon başlar
Beton çatlar → Taşıyıcı sistem zayıflar
Yapının servis ömrü azalır
Estetik ve mühendislik bütünlüğü kaybolur
Deprem gibi zorlayıcı yükler altında yapı çökebilir
Yapı mühendisliğinde paspayı, yalnızca koruyucu değil aynı zamanda yük transferi açısından da önemlidir. Donatı-beton aderansı (tutunma) ne kadar sağlıklı olursa, yükler o kadar etkin şekilde aktarılır. Yetersiz paspayı, yüklerin ani boşalmalarla sistemde düzensiz yayılmasına neden olabilir.
Paspayı uygulaması Antik Roma dönemine kadar izlenebilir. O dönemde dahi beton benzeri malzemeler kullanılmış, içlerine taş ve metal benzeri malzemeler yerleştirilmiştir. Ancak modern anlamda paspayı kavramı 20. yüzyıl başlarında betonarme teknolojisinin gelişmesiyle birlikte mühendislik literatürüne girmiştir. Özellikle 1970 sonrası yayınlanan yapı standartlarında paspayına özel bölümler yer almaya başlamıştır.